Over Sam

Sam Schröder, geboren 25 september  1999 is een professioneel  rolstoeltennisser.

Hij is geboren met het split hand split foot syndroom. Aan elke hand heeft hij slechts  één vinger en bij beide voeten mist hij de hele middenvoet en de middelste 3 tenen. Sam ontwikkelde zich oorspronkelijk vrijwel normaal totdat hij vanaf een jaar of acht steeds moeizamer ging het lopen omdat ook pezen en spieren in zijn benen anders gevormd zijn. Daarnaast heeft hij artrose in zijn knieën. Hij maakte al gebruik van een rolstoel voor lange afstanden maar vanaf die tijd werd hij vrijwel rolstoelafhankelijk. Sam heeft tussen zijn eerste en 16de verjaardag vele ( 30) operaties ondergaan aan met name zijn voeten en handen om de functionaliteit te proberen te verbeteren, helaas zonder wezenlijk effect.

Omdat hij als 11-jarige jongen graag wilde sporten heeft hij verschillende rolstoelsporten uitgeprobeerd in het  revalidatiecentrum van Adelante in Hoensbroek. Al snel bleek zijn passie bij rolstoeltennis te liggen.

In 2011 begon hij met één keer in de week een uurtje tennisles samen met andere kinderen. De tennislessen werden gegeven door Joop Broens, die als gauw zag dat hij aanleg had voor het spel. Al snel vond hij het zo leuk dat hij naast de groepstrainingen privétraining bij Joop nam. Na een paar jaar training ging hij nationale toernooien gaan spelen. Ondanks dat hij in het begin bijna alles verloor vond hij het een heel leuke ervaring.

In 2013 werd hij  uitgenodigd om naast de privétrainingen bij Joop ook bij de KNLTB te trainen en sinds die tijd maakt hij deel uit van de nationale selectie. De World Team Cup in 2014 was zijn eerste internationale ervaring. Met het jeugdteam wonnen ze Brons! Sinds 2015 speelt hij ook internationale toernooien voor de quadranglijst. Quadspelers zijn spelers die niet alleen een loopbeperking hebben, maar ook een beperkte hand- of armfunctie hebben. In 2016 won hij zijn eerste internationale toernooi in Amphion-les-Bains in Frankrijk. Op 28 november 2016 haalde Sam een zeer belangrijke mijlpaal op de internationale ranking door nr. 1 van de wereld bij de junioren te worden. Dit bleef hij tot hij op 1 januari 2018 als 18-jarige geen junior meer was.

De eerste jaren dat hij tenniste werd het racket aan zijn linkerhand getapet. Links heeft hij de meeste grip, maar niet voldoende om het racket goed vast te houden. Inmiddels heeft hij een brace die gemaakt is naar de vorm van zijn hand en die vastgeschroefd is aan zijn racket. Dit heeft veel voordelen. Zo hoeft hij nu niet meer te tapen en heeft hij altijd een optimale grip. De brace is gemaakt door Smeets Loopcomfort in Sittard. Je kunt hen vinden onder het kopje “ Sponsors”.

Hij traint 5 dagen keer per week, 4 uur per dag bij Joop Broens, zijn privétrainer. Daarnaast gaat hij twee keer per week naar de sportschool waar hij individueel traint met een fitnesstrainer hetgeen vooral is gericht op spierkracht en rompstabiliteit. Na de fysieke training gaat hij naar de fysiotherapeut die ervoor zorgt dat zijn spieren en gewrichten in topconditie blijven.  Per jaar speelt hij momenteel 15 tot 20 internationale toernooien over de hele wereld . Het doel is om in 2020 aan de paralympische spelen in Tokyo mee te doen en daar goud te halen!

In september 2017 begon Sam aan zijn eindexamenjaar terwijl hij ondertussen volop trainde en toernooien speelde. Hij stond op dat moment nummer 1 van de wereld bij de junioren en nr 6 van de wereld bij de senioren. Alles liep dus volgens plan totdat…..

“In oktober 2017 kreeg ik het onvoorstelbare bericht dat ik darmkanker had. Er volgden een aantal weken van onderzoek waarin ik van top tot teen werd onderzocht en de artsen een behandelplan hebben gemaakt. Het was vanaf het begin duidelijk dat het een zwaar en lang traject zou worden maar ik heb  altijd het vertrouwen gehouden dat het uiteindelijk goed zou komen. Een zware behandeling volgde waarbij ik 5 weken lang van maandag tot en met vrijdag chemotabletten slikte en dagelijks naar Maastricht moest voor bestraling. Het tennissen stond toen op een heel laag pitje maar ik probeerde toch zo goed als het ging actief te blijven. Op het moment dat ik de diagnose kreeg stond ik nr 1 van de wereld bij de junioren en nr 6 bij de senioren in de quaddivisie en daardoor had ik mij geplaatst voor de NEC tennismasters. Helaas heb ik mij daar toen van moeten terugtrekken. Omdat eten steeds moeizamer ging en ik 10kg was afgevallen besloot de oncoloog dat ik een sonde moest krijgen waardoor ik 24 uur per dag werd gevoed. Hierdoor sterkte ik goed aan en na de chemo en bestraling voelde ik mij  fit genoeg om weer meer te sporten en mij daarmee ook zo goed mogelijk voor te bereiden op wat nog komen ging. Ik tenniste toen 2 maal per week een uur in Swalmen en probeerde regelmatig naar de fitness te gaan.”

Ondanks zijn ziekte was Sam in december 2018 genomineerd voor sporter met een beperking van het jaar door de provincie Limburg. Ondanks dat Sam dat jaar niet won was duidelijk uit de reactie van het publiek dat Sam de morele winnaar was. zie bijgaand filmpje van L1 tv.

“Na de chemo en bestraling moest ik 10 weken wachten voordat er een nieuwe scan gemaakt kon worden en ik gelukkig eind februari groen licht kreeg voor de operatie. Begin maart werd ik geopereerd in het Zuyderland ziekenhuis. Mijn hele dikke darm is verwijderd en ik kreeg een stoma. Samen met de stomaverpleegkundige had ik overlegd over wat de beste plek was voor het stoma omdat het voor mij belangrijk was dat deze niet in de weg zou zitten tijdens het tennissen. Ik heb me dan ook goed voorbereid door al voor de operatie te trainen met een stomazakje om de verschillende opties uit te proberen en de beste keuze te kunnen maken. De operatie was zwaar maar ik was blij het achter de rug te hebben. Vier weken na de operatie stond ik voor het eerst weer op de baan en heb ik 15 minuten getennist. Ik heb rustig opgebouwd en ondanks een aantal tegenslagen en complicaties tussendoor train ik inmiddels weer volop.Door de chemo, bestralingen en operatie is met name vermoeidheid soms nog een probleem maar ook daarvan weet ik dat het alleen maar beter kan worden. Ik ben nog niet op mijn oude niveau maar ik heb er alle vertrouwen in dat ik weer op dat niveau terugkom om vervolgens verder te groeien. Mijn doel om naar de paralympische spelen in Tokio te gaan staat nog steeds! Inmiddels heb ik de eerste toernooien gespeeld en heb ik alweer een toernooi gewonnen en in mijn eerste internationale toernooi in 11 maanden stond ik in de finale.”

Doordat Sam aan het begin van zijn eindexamenjaar ziek werd heeft hij geen examen kunnen doen. In 2018 is hij opnieuw begonnen aan zijn examenjaar maar al snel bleek dat het opnieuw oppakken van de studie en tegelijkertijd proberen opnieuw aan de wereldtop te komen in tennis geen haalbare combinatie was. Sam heeft het dappere besluit genomen om zijn studie te laten voor wat het was en zijn passie te volgen en zich fulltime op tennis te concentreren. Sam blijft de komende 10 jaar onder controle i.v.m. de darmkanker.

Inmiddels zijn we weer een tijdje verder en Sam is inmiddels weer op zijn oude niveau en zelfs verder. Sam heeft sinds zijn terugkomst in het internationale circuit aardig van zich doen spreken door veel toernooien te winnen en zelfs bij zijn Grand Slam debuut op de US open in september 2020 de titel binnen te halen. Sindsdien heeft Sam het op zowel de Australian open als Roland Garros en Wimbledon tot de finale geschopt. Door alle prestaties van de afgelopen 2 jaar is Sam’s de huidige ranking  Nr 2 van de wereld in single en nr 6 in dubbel.

Sinds augustus 2019 werkt Sam samen met mental coach Frans Volkfort.

De komende maanden staan volledig in het teken van de Road to Tokyo!

Wil je Sam ondersteunen kijk dan op ‘Road to Tokio ‘